DE 80 KERKENTOCHT,
PUTTERSHOEK, 2 augustus 2020
Jacqueline heeft een tocht van 80 km uitgezet voor haar wandelcluppie. Wij hebben daar ook wel oren naar, weer eens een 80 na al die maanden van de corona-stop. En hoera!!! We mogen mee. Jacqueline haar Tom gaat ons verzorgen, dus dat zit
goed, en wij voegen daar Jaimy aan toe, die ook een handje kan helpen, en die het gewoon gezellig vindt om er bij te zijn.
Kwart voor vijf verzamelen we in huize van Drongelen/Keizer om om vijf uur te vertrekken. Dat loopt door een verslapen metgezel iets uit tot half zes, maar daar gaan we dan, het ochtendgloren tegemoet..
LUS 1
Langs aardige optrekjes en de molen van Puttershoek gaan we de eerste etappeplaats Cillaarshoek door. Letterlijk door, want voor we er erg in hebben zijn we de plaats na de kerk al weer uit. Het is gezellig met elkaar. Lachen en serieuze gesprekken wisselen af en af en toe gaat Frans live voor het thuisfront. Hoewel
het zondagochtend om een uur of zeven nog wel mee zal vallen met de kijkers. Dat live lukt pas bij poging twee, want je moet wel de knop indrukken…….
Kwart over zeven wordt de eerste wagenrust rond 10 km bereikt. Maar van de wagen nog geen spoor. Tot grote hilariteit van allen blijkt Tom een afslag te vroeg te hebben genomen, maar na een enkele minuut komt hij toch. Langs de kerk gaan we verder. Over de omgeving kunnen we kort zijn: voornamelijk typisch Hoekse Waard. Via Maasdam gaan we de
fraaie Boezemvliet over en komen langs de schaatsbaan van Kees Verkerk weer in Putterhoek
terug waar koffie en fris met een punt échte Limburgse Vlaai en eierkoeken op ons staan te wachten.
LUS 2
Ronde twee start weer richting Maasdam, maar nu gaan we richting ‘ s Gravendeel langs een schutsluis, molen en een haventje, en met af en toe een stukje onverhard. We gaan het dorp in langs de kerk en komen zo langs de sponsor: Jacky mode. Als we weer terug lopen richting de Dordtse Kil worden twee pontons met silo’s langs gevaren. Die zie je op de Rijn bij ons niet. Maar Frans vertelt dat hij in Dordrecht ook van alles langs ziet varen.
We vervolgen de route over de Heinenoordtunnel om in Mookhoek te komen. Carla vind het inmiddels
genoeg, dus we bellen Tom die haar op komt halen. Het is ondertussen best warm geworden. De zon schijnt fel op ons neer en de voorspelde 24 graden voelt aan als 30+.
Er volgen nog veel meer fotogenieke, bloemrijke bermen alvorens we langs de kerk van Putterhoek terug komen op de rust waar een pastasalade en soep op ons wachten. We worden
door Tom, met een beetje hulp van Jaimy, in de watten gelegd. De schoenen kunnen even uit en de eerste blaren worden vakkundig door Frans behandeld. Zes minuten voor tijd krijgen we een
seintje van Larissa zodat we ons klaar kunnen maken voor vertrek voor ronde 3.
Lus 3
Die voert weer via Maasdam richting recreatiegebied Binnenmaas. Daar staan wat oude fruitbomen langs de weg en we volgen een pad tussen
de knotwilgen door. We komen langs fraaie boerderijen en huizen met riante tuinen. Bij een park staat een bord met ‘PARK SELECTIEF TOEGANKELIJK’. Wat de selectie is staat er niet bij, dus we concluderen maar dat wij tot de selectie behoren. Westmaas volgt, ook een molen en kerk rijk, en we zoeken de binnen bedijkte Maas op waar zo langs het water wat wind staat, een hele verademing.
Bij een picknicktafel staan Tom en Jaimy ons op te wachten met drankjes, hapjes en yoghurt en vla. Dat laatste smaakt altijd. Ondertussen worden we bijna belaagd door een groepje kippen en hanen. Als Arien er één aan een tukje wil laten happen, is hij het hele koekje in één keer kwijt.
Opeens begint er iemand het liedje ‘mooi was die tijd’ van Corry Konings te zingen en om de beurt vult iemand iets aan als de voorganger het niet meer weet. Jacqueline draait zich om en zegt “heee Peet, heb je het gehoord? Ik zong niet mee!” (Een oud geintje van wandelmaat René
die ooit gedreigd heeft haar mond dicht te plakken met ducktape en haar vast te binden aan een boom als ze gaat zingen.) Maar Peter zegt geen ducktape te hebben en in de Hoekse Waard zijn
de bomen niet dik gezaaid. Die aan de overkant van het water is te ver weg!
Maar buiten veel onzin komen ook serieuze onderwerpen aan de orde. Met Arjan Lukken gaat het gesprek over onze kinderen en de problemen die zich met het opgroeien
voor kunnen doen.
Als we langs een pruimenboom lopen plukt Frans daar een pruim uit en Arian volgt zijn voorbeeld. Als Frans zegt dat hij lekker is plukt Peter ook voor mij een pruim. Maar het kleine hapje dat ik proef komt er met dezelfde gang weer uit. Hij is vreselijk zuur! Ook Peter hoeft deze niet. Niet veel verder staat er een doos met appeltjes. Gratis mee nemen staat er bij. Arian neemt er een uit. “Lekker?” Volgens hem wel, maar deze zure appel ‘Granny Smith?’ Smaakt me ook al niet. (Gestolen goed gedijt niet, maar gekregen goed dus ook niet!)
Er volgt wat bebouwing met dijkhuizen, een fraaie molen en FC Binnenmaas. Ik weet dat ik hier ooit gewandeld heb tijdens de Biwanto-tocht, was de start toen hier??? Ik weet het niet meer, dat was een jaar of
dertig terug. Langs een ophaalbrug komen we na een trappetje bij het lieflijke haventje van Puttershoek. Het wandelkluppie gaat springend naar boven als bij de wekelijkse wandel-trainingen. En Larissa wil met Arien op de foto…. maar wel op 1 1/2 meter. Zo wandelen we langzaamaan richting Puttershoek waar Tom ons opwacht met een enorme berg broodjes knakworst. Hoe weet hij nu dat we daar nu wel trek in hebben???
Na de behandeling van nog meer blaren, Frans heeft het er maar druk mee, moet er toch nog een rondje gedaan worden. Arjan Lukken en Anita zijn houden het vanaf hier voor gezien en ik moet eerlijk zeggen dat ik ook best moe ben. Door de vroege start heb ik maar vijf uur geslapen en het is vreselijk warm. Cora
is ook gezellig langs gekomen en rijdt met Anita gezellig naar de laatste twee wagen-stops.
Lus 4
Ik loop even op met Arjan Bogerd, een meubelstoffeerder die ik voor deze tocht nog nooit (bewust) heb gezien. We kletsen bij over onze levens. Dan verruilen we de verharde wegen voor een onverhard pad onderaan de dijk. Het is er prachtig
met paars bloeiende kattenstaart. Af en toe moeten we een hek over, maar ook dat lukt nog wel. Bij een monument voor een gesneuvelde soldaat in WOII sta ik even stil en loop dan door naar de wagenrust waar oa hardgekookte eitjes staan te wachten.
Daar besluit ik dat ik het na 68 km genoeg vind. De overige zes gaan wel door. Ik rij ook met Cora mee naar de laatste wagenrust waar we, heerlijk zittend in
het zonnetje, de laatste dappere zes opwachten. Die gaan na de rust verder Heinenoord in. Wij draaien achter hen ook de dijk op en als we daar rijden denk ik eerst ‘ik had het laatste stuk wel weer mee kunnen lopen’. Maar hoe langer we over de dijk rijden hoe meer ik denk ‘gelukkig niet’.
Onderweg hebben de zes best lol. Jacqueline bekijkt haar opgezwollen handen. En vraagt dan in de groep “zijn die van jullie ook zo dik?” De heren kijken op van: ‘Pardon, dat vraag je toch niet!’ en ‘Daar zit ik nu helemaal niet over na te denken…..’ De route voert via Blaaksedijk , met zoals de naam al zegt errug veel dijk. Het stuk groen dat Jacqueline in gedachten had wordt hier overgeslagen, omdat sommigen het inmiddels wel gehad hebben.
Ik loop rond vijf over negen met Anita, Cora en Tom de wandelaars een stukje tegemoet om de finish te filmen van de laatste zes dy-hards. Ik kan maar één ding zeggen na deze tocht: medewandelaars bedankt voor de gezelligheid, voor de inspirerende aanspraak onderweg, Tom en Jaimy, bedankt voor alle goede zorgen, we kunnen niets bedenken dat we gemist hebben, en Jacqueline, dank je wel voor alles!
Alle foto’s, ook met dank voor het lenen van Jacqueline, zijn te vinden op:
https://photos.app.goo.gl/ptsr9ZJqPxkqzZNi8