SPONSORTOCHT NIEUW UNICUM, 21 februari 2018

DSC08327 - kopie

SPONSORTOCHT NIEUW UNICUM,

SAMEN OP PAD, ZANDVOORT, 21 februari 2018.

Vandaag kan ik op de fiets naar de start dus dat doe ik ook, en onderweg is het al genieten. Het opkomende zonnetje beschijnt de velden die nog in ruste zijn en waar een dun laagje rijp op ligt. Het kerkje in Noordwijkerhout en het voormalige hoofdgebouw van Psychiatrisch centrum de Bavo zien er betoverend uit. Dus ik maak er maar een fotootje van want hier komen we met mijn SOP op 25 april vanuit Noordwijk langs. En als ik het fietspad door de duinen tussen Langevelderslag en Zandvoort op ga wordt het helemaal genieten. Ik kom slechts een enkele hardloper en fietser tegen, en er wordt gewerkt aan het verwijderen van het prikkeldraad langs de Zeewering. En bijna aan het einde zie ik een groepje van vier damherten in het zonnetje grazen, nou ja, ze zullen mij wel eerder gezien hebben. 😉

Als ik gelijk met Jacqueline en Arie binnen stap is het nog redelijk rustig in het gebouw van Nieuw Unicum, maar als we aan ons bakje zitten wordt de groep toch 78 deelnemers groot met de nodige bekenden. Kea zie ik weer na lange tijd, Connie is er weer bij en Peter Verver is na een blessuretijd ook weer aanwezig. En Jacqueline en Arie zijn er dus weer, Carla, Margit, Zandvoort 21-02-2018 Ben en Jeannet. Genoeg mensen om vandaag mee bij te kletsen.

We verlaten het terrein via een achteruitgang en gaan vrijwel direct de natuur in. Langs de Natuurbrug Zandvoort gaan we door Nationaal park Zuid Kennemerland richting het Visserspad. Zoals wel vaker gaan we middels het tunneltje bij de Duitse bunker onder het spoor door, maar dan klimmen we een hekje over en gaan het Wisentengebied in waar ik nog nooit in ben geweest. (Oke, één keer dan aan de andere kant een paar meter om te zien of de wisenten in de buurt waren, wat niet het geval was.)

Het is schitterend met de laatste rijp en het opkomende zonnetje. En helemaal niet koud meer. Het klimmen en dalen over de vele smalle paden rukt de groep uiteen dus als we weer op de doorgaande weg komen wordt er verzameld. Daar haalt Casper even kort aan dat Johan hut deze tocht dan wel op zijn naam heeft staan, maar dat Wim Freriks de route gemaakt heeft. En dat we straks op het strand ons eigen tempo mogen lopen. Over drie kilometer zullen we in de eerste strandtent rusten. Dat eigen tempo, dat hoeft maar één keer gezegd te worden. Samen met Jacqueline en Henk zetten we er een lekker tempo in. Op het strand zijn veel meeuwen en strandlopertjes te zien en heel veel schelpen en stukjes drijfhout. En we zijn lang niet de enigen die genieten van de zee en het zonnetje. Bij ‘eerste strandtent’ heb ik mijn vraagtekens al gezet, want ‘De Haven van Zandvoort’ ligt een heel eind verderop langs de boulevard. Ik hou de strandtenten maar in de gaten. Maar goed ook, want als ik hem zie zijn twee heren voor ons al voorbij. We kunnen ze nog terug roepen. Verder stappen we als eersten het terras op en pikken de beste vrije plaatsen in achter het glas. Samen met Arie, Peter, Ben en Jeannette.

Als de bediening aan het tafeltje naast ons de bestelling komt brengen proberen wij ook iets te bestellen. ‘Horen jullie bij de wandelgroep?’ Ja zegt Jacqueline spontaan. Dan moeten we binnen in het speciaal voor ons gereserveerde deel onze consumptie nemen. Hij serveert buiten in ieder geval niets. Nou, dan hoeven we toch niks……. En we grappen door: Daar horen wij niet bij…… kennen we niet…… We besluiten binnen te bestellen en zelf mee naar buiten te nemen, maar dat werkt ook niet helemaal. Als we zeggen dat we buiten niets krijgen is een collega wel bereid buiten te bezorgen. En zo komt alles toch nog goed.

20180221183852-d1770247-me We gaan verder, omhoog de boulevard op langs het mu-ZEE-um (Vol met strandvondsten) en viskraam Boudewijn. Na wat straten komen we bij het monumentale station van Zandvoort en we grappen dat iedereen die met de trein is gelijk op kan stappen, want het stuk naar Nieuw Unicum hebben ze vanmorgen toch al gelopen. Maar zo ver zijn we nog niet, nog maar ongeveer op de helft van het prachtige parkoers!

We zoeken het Visserspad weer op, maar gaan nu bij het tunneltje recht door richting Kraantje Lek. De route gaat voor een groot deel onbemerkt voorbij terwijl ik met Carla, Margit en Ben over Ierland praat waar ik in juni met Peter heen ga. Want dan moeten we zeker in Dublin een kijkje nemen bij de universiteit met zijn grote bibliotheek met de oudste boeken van Europa en in de oudste pub. Maar die laatste alleen maar om te kijken, want het is er altijd vreselijk druk. Een Guinness kunnen we elders wel drinken…..

Bij Kraantje Lek maken we foto’s bij de holle boom, of inmiddels een replica daarvan en wandelen dan

naar landgoed Koningshof, waar het optrekje van Carla te vinden moet zijn….. zegt ze. 😉 Maar eerst hebben we de wagenrust met koek, en in mijn geval cola. Dan gaan we een rondje maken over het landgoed. Het landhuis is zeker niet van Carla en verder……. Genieten we er van de monumentale bomen die het rijk is.